In het land van lachend vuur
Stroomt het pad van verdreven tranen
Uit witte velden loopt de draadZie toch de liefde
Brandpunt uit zweet in bloed
Daar huilde de aarde
Zich troostend met droog katoenUit geputte grond
De Moeder staat op en voedt haar kind
Het kind dat al zijn kleuren kent
Zal leren staan het volgende uurKent zij haar kans
Mooi gedragen gedicht
LikeLike
Dank je wel voor je reactie. Het is een ander soort gedicht. Uit blanke schaamte…
LikeLike
Ja zoiets vermoedde ik al.
LikeLiked by 1 persoon
Selectieve beschaving
blanke dromen
waargemaakt
door ontelbare zwarte handen
meesters die hun donkere slaven
de menselijkheid lieten begraven
terwijl ze devoot
kaarsjes
voor hun goede god ontbranden
Een pijnlijk mooi gedicht, Maria!
Amai!
Lenjef
LikeLike
En wat een grandioze reactie! Dank 🌸
LikeLiked by 1 persoon