Laten bezinken
Blijven drijven
Niet verdrinken
Blijf trouw aan jezelf
Alleen
Gelaten
Verraden voelen
En intens alleen
Verlaten door je lijf
Wil je dat ik blijf slapen….
Schuif je dan een stukje op
Wat van jou is is van jou, wat van mij is is ook van jou
Laten bezinken
Blijven drijven
Niet verdrinken
Blijf trouw aan jezelf
Alleen
Gelaten
Verraden voelen
En intens alleen
Verlaten door je lijf
Wil je dat ik blijf slapen….
Schuif je dan een stukje op
Zelfs een heel klein stukje opschuiven is voor sommige mensen teveel gevraagd. Mooi gedicht!
LikeLike
Oei, dat is een kwestie van diepe eenzaamheid, dichterlijk verwoord.
Mooi.
LikeLiked by 1 persoon
De bodem blijft lonken
gevoelens die telkens opnieuw komen bovendrijven
kan men niet verdrinken
ze weigeren te zinken
onmacht kan het begin zijn van het laatste verstijven
Een pijnlijk mooi gedicht, Maria!
Amai!
Lenjef
LikeLiked by 1 persoon
Mooi beschreven, het eenzaam beleven…
LikeLiked by 2 people