Ze riepen je naam
Galmend tussen witte muren
Echoënd in magneten
Onbreekbaar ijle liefde
Vult de tussen ruimte
Tere handen houden los
Je spaart woorden in broze huid
Kijkt en luistert
Luistert niet naar ons
Wat van jou is is van jou, wat van mij is is ook van jou
Ze riepen je naam
Galmend tussen witte muren
Echoënd in magneten
Onbreekbaar ijle liefde
Vult de tussen ruimte
Tere handen houden los
Je spaart woorden in broze huid
Kijkt en luistert
Luistert niet naar ons
Hier heb ik over moeten nadenken maar meen het te hebben begrepen.
Als het echt een sterven is, is het bijzonder teder beschreven.
LikeLike
Het is een sterven tijdens een ontmoeting met een vrouw, 23 jaar geleden in mijn vrijwillige terminale thuiszorg periode. Geen familie. Ik kan en wil haar niet vergeten. Haar naam was Gertie.
LikeLike
Het is erg mooi, en duidelijk dat je om haar gaf. Wist ze dat voor ze stierf?
LikeLike
Dat wist ze. We hadden lange gesprekken. Ze had één dochter met wie ze tot vlak voor haar sterven in onmin leegde. Gescheiden. Eenzaam. Het was een onvergetelijke contact. Ik heb haar 7 dagen gekend en 4 keer ontmoet. Uiteindelijk is ze vredig gestorven. Het is een heel verhaal.
LikeLike
Ach het gedicht is veel te kort. Ze wilde dat ik een brief voor las tijdens de uitvaart. Dat heb ik niet gedaan en ik heb daar spijt van gekregen . Ik kon het niet. Ik stotter en ik kende haar familie niet. Het werd me ook afgeraden. Maar ik had het wel moeten doen.
LikeLike
Dan heb je het nu goed gemaakt, voor je gevoel dan toch.
LikeLiked by 1 persoon
Dank Bertie!! Een beetje goed. Ik ben haar niet vergeten. Dat was wat ze hoopte. Hoe zou ik kunnen?
LikeLike
Omringd door dierbaren
heel veel oudjes beleven hun laatste dagen in een ziekenhuis
als een kerstboom behangen
met plastic buisjes en slangen
terwijl ze enkel liefde nodig hebben, de warmte van een thuis
Breekbaar mooi geschreven, Maria!
Lenjef
LikeLiked by 1 persoon
Dank Lenjef! Ze is uiteindelijk thuis gestorven. Rustig en ja , vredig.
LikeLiked by 1 persoon